Deze site maakt gebruik van cookies, zodat wij je de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden. Cookie-informatie wordt opgeslagen in je browser en voert functies uit zoals het herkennen wanneer je terugkeert naar onze site en helpt ons team om te begrijpen welke delen van de site je het meest interessant en nuttig vindt.
In Nederland bestaat – in tegenstelling tot in bijvoorbeeld België, Frankrijk, Spanje, Italië en Zweden – vooralsnog geen specifiek wettelijk regime voor franchise. De samenwerking op grond van franchise wordt beheerst door het algemene verbintenissen- en overeenkomstenrecht, waar in B2B-relaties veelal via partijafspraken van mag worden afgeweken. Doorgaans maakt de franchisegever bij het opstellen van diens (standaard)franchiseovereenkomst handig gebruik van deze speelruimte.
De insteek van de NFC was aanvankelijk zelfregulering van de branche. Er is echter met name vanuit franchisegevers veel kritiek op de NFC geuit. Politiek Den Haag meent om die reden dat wettelijke verankering noodzakelijk is.
Inhoud voorstel
De voorgenomen wetgeving rondom franchise maakt dat de franchiseovereenkomst, net als bijvoorbeeld de agentuurovereenkomst, een benoemde overeenkomst wordt. Er is gekozen voor een eenvoudige en beknopte wettelijke regeling, op grond waarvan het mogelijk is om bij algemene maatregel van bestuur een gedragscode of onderdelen daarvan aan te wijzen. Een aantal onderwerpen moet in een dergelijke gedragscode aan de orde komen, wil deze voor aanwijzing in aanmerking komen. Lees meer…
Voor dit artikel danken wij:
